Eendracht Mazenzele Opwijk – FeniXX 2-2

Met pijn in het hart kijk ik naar mijn agenda. Ik heb namelijk juist vastgesteld dat het mijn laatste kans is om FeniXX live aan het werk te zien. Dan moet ik het er maar eens extra van nemen. Onder een prachtig lentezonnetje rijd ik van bij mij thuis richting Opwijk. Daar aangekomen word ik meteen omver geblazen door de hoeveelheid plek dat EMO op zijn site heeft. Als er ooit een megalomane gek in Opwijk neerstrijkt, hebben ze genoeg plaats voor een stadion van een mannetje of 30.000. De kans dat dat gebeurt, is uiteraard vrij klein. Wel zag ik onmiddellijk bij aankomst dat mijn goede vrienden van de Brewers Army van Hoegaarden waren langs geweest. Op het ontsmettingsdoosje, een rariteit uit een ver Corona-verleden, hing namelijk een sticker van deze ultragroep. De vechtersbazen uit de andere kant van de provincie mogen mij steeds zo’n sticker opsturen.
Verder ontdek ik op Futbology dat het stadion de Tessekouter mijn vijftigste ground is die ik heb ingegeven op deze app. Uiteraard heb ik al op meer plekken een wedstrijd gevolgd, aangezien de app niet vertrouwd is met onze derde provinciale en het jeugdvoetbal. Bovendien kon ik afgelopen zomer de kraker tussen SV Eschenlohe en FC Bad Kolhgrub niet ingeven op de app. Heel vreemd. Maar het is natuurlijk altijd wel speciaal om in de officiële cijfers je vijftigste ground in te geven. Het leek erop dat het een prachtige middag ging worden.
Tot zo ver het goede nieuws. Het weer begon bij het begin van de wedstrijd lelijk tegen te vallen. Het zonnetje verdwijnt steeds vaker en vaker achter de wolken en bovendien bleek het veld nog eens in een enorm windgat te liggen. Dat terwijl er naast de kantine een prachtig grasveld ligt. Soms begrijp je de logica achter zo’n beslissingen ook niet, maar dat zal dan wel weer komen omdat ik een twintiger ben met de mentaliteit van iemand van 78 jaar. Overbodig om te zeggen dat ik natuurlijk enkel een T-shirt heb aangedaan. Niet alleen omdat ik er van overtuigd was dat het aangenaam toeven ging zijn in Opwijk, maar ook omdat ik mijn T-shirt van de Grote Diego Armando Maradona aanheb, zonder discussie de beste voetballer aller tijden. Het zou toch ronduit beschamend zijn om Pluisje te verstoppen achter een of andere rare pull.
Ondertussen is de wedstrijd gestart met wat je noemt een studieronde. De eerste minuten zette EMO FeniXX onder druk, maar al snel nam FeniXX de overhand en kwam enkele keren dreigend uit de hoek op hoekschoppen (jaja, wat een woordspeling alweer). EMO liet opvallend veel ruimte aan de tweede paal, maar FeniXX kon er niet van profiteren.
Halfweg de eerste helft kwam FeniXX dan toch op voorsprong. Robbe met een prima steekbal op Shé, hij rent op doel af en trapt de 0-1 binnen. Ook ik juich, want via de Sporza-app volg ik Union – Cercle Brugge en net op het moment dat FeniXX scoort, wordt deze wedstrijd afgefloten. Intussen vindt er ook een ware pitch invasion plaats. Een hond besluit namelijk de show te stelen en het hele veld over te crossen, tot groot jolijt van het publiek. Hij gedraagt zich echt als een hooligan, want net als een speler van EMO de hond lijkt vast te grijpen, sprint hij de andere kant op. Gelukkig is Svensson bij de pinken en grijpt ze de halsband van de hond beet. Hem zien we waarschijnlijk nooit meer terug in een stadion na deze stunt. Het blijkt dan ook nog eens de hond te zijn van de vice-capo van onze harde kern Borgen. De hond had blijkbaar thuis geleerd hoe je je moet misdragen tijdens een wedstrijd en dat is goed gelukt. Het is trouwens niet de enige hond die zich laat opmerken tijdens de wedstrijd, want achter het verste doel zit er namelijk ook een hond. Hij vindt het nodig om elke bal die in zijn richting komt achter na te lopen. Jammer genoeg kan hij nooit bij de bal omdat de omheining tussen hem en de bal staat. Deze hond kent dan ook veel rouwmomenten. Gelukkig loopt het voor hem goed af, want tijdens de rust vliegt er eindelijk een bal over de omheining en krijgt de hond wat hij wou.
Intussen blijft FeniXX de kansen toch wel opstapelen, zonder dat doelman Verhoeven mirakels moet verrichten. Buiten wat ongeïnspireerde lange ballen zet EMO daar bijzonder weinig tegenover. En net zoals in elke amateurploeg, speelt er bij EMO iemand die iets te lang naar Neymar heeft gekeken. Het nummer 97 van EMO vindt het blijkbaar nodig om bij elke aanraking met de tegenstander neer te gaan. Omdat de wind nog eens vol in mijn gezicht blaast, hoor ik zijn aanstellerig geschreeuw telkens extra luid. Wat een ellende. Daarnaast wordt het steeds kouder en kouder. Mijn titelkoorts zou zich wel eens kunnen omzetten in echte koorts. Net voor rust is Allan er nog kort bij, maar hij krijgt de bal niet langs doelman Verhoeven. Shé krijgt even later een gelijkaardige kans als het doelpunt dat hij heeft gemaakt, maar opnieuw zit de doelman van EMO er bij met een uitstekende beenveeg. 0-1 is de ruststand.
Ondertussen ben ik bijna verkleumd en vraag ik mezelf af of ik ooit nog ga herstellen. Ik vraag aan Jean, die mijn Anderlecht-schoenen had opgemerkt, of ik eventjes op de bank mag gaan zitten. Uiteraard is dat geen enkel probleem voor hem. Ik besef dat ik daarmee ook de wisselspelers en de kiné een enorm groot plezier doe: de kans om je grote held van zo kortbij te zien doet zich nu eenmaal niet elke dag voor. Tot mijn grote verbazing lijk ik amper opgemerkt te worden. Blijkbaar waren ze zo starstruck dat ze mij niet durfden aan te spreken, wat ik natuurlijk ook weer begrijp. Ik besluit dan maar om te kijken hoe Van der Poel de andere renners op een degoutante wijze tot amateurs degradeert en zo start al gauw weer de tweede helft.
Een tweede helft waar FeniXX lijkt door te gaan op zijn elan. FeniXX krijgt aan de start alweer enkele goede kansen, maar Robbe zijn schot is niet hard genoeg om de doelman te verschalken. Eventjes later onderneemt hij opnieuw een poging, maar opnieuw gaat Verhoeven goed plat. FeniXX blijft aandringen en je voelt dat de 0-2 in de lucht hangt. Shé kan zijn hoofd net niet tegen een goed aangesneden vrije trap zetten. Intussen wordt de wedstrijd wat bitsiger, mede ook omdat de scheidsrechter – laat ons zeggen – vlotjes laat doorspelen. Duw- en trekfouten worden langs beide kanten onbestraft gelaten. Ik doe alsof ik er mij druk in maak, maar stiekem geniet ik er wel van. Wat had ik graag op het veld gestaan, dan had ik deze situatie uiteraard vlotjes misbruikt.
We zijn al een kwartier voor het einde wanneer Mazenzele voor het eerst echt gevaarlijk is. Een ingooi wordt uit onze box gekopt en de afvallende bal wordt goed opgevangen door een speler van de thuisploeg. In de volley ziet hij de gelijkmaker op de onderkant van de lat stranden. De bal wordt ternauwernood nog in hoekschop gewerkt. Bij deze hoekschop is het wel prijs. Jens doet eerst nog een wereldsave op een kopbal van dichtbij, maar dat de rebound binnengaat is onvermijdelijk. De bordjes weer in evenwicht en FeniXX lijkt af te stevenen op nieuw puntenverlies.
En het werd nog erger. Vlak voor tijd wordt er nog maar eens een lange bal gelanceerd. Deze keer valt hij wel goed voor EMO en wordt de 2-1 droog tegen de touwen geduwd. Dit had FeniXX nu helemaal niet verdiend. Maar gelukkig zit er nog plotwending in deze wedstrijd want diep in blessuretijd scoort FeniXX alsnog de gelijkmaker. Jens dropt een vrije trap vanop de eigen helft in de vijandelijke zestien. Verhoeven komt uit maar wordt door enkele spelers gehinderd, waardoor de bal voor de voeten van Jérémy valt en de 2-2 binnen legt.
Dit was meteen ook het einde van de wedstrijd en dit zou wel eens een heel belangrijk punt kunnen zijn in de strijd om de titel. in de laatste drie wedstrijden zal beslist worden wie er met de oppergaai vandoor gaat.