Liedekerke – FeniXX 1-0

Ik heb een mooie week achter de rug. Al snel nadat mijn vorige verslag werd gepubliceerd, ging het de provincie rond. Tot in Hoegaarden waren ze verbaasd over het prachtige dat uit mijn pen is gevloeid. Eindelijk krijg ik de erkenning die ik verdien. En het goede nieuws hield maar niet op. Eindelijk, EIN-DE-LIJK is het zover. Speeldag 20. Een moment om in te kaderen. FeniXX speelt voor het eerst dit seizoen op gras. Zoals het hoort. Het resultaat maakt dan, ondanks de benarde situatie waar FeniXX stilletjes aan in terecht is gekomen, niet zo heel veel meer uit. Het enige wat dit weekend telde, was gewoon 90 minuten genieten van wat aanvoelt als een privilege, maar eigenlijk normaal zou moeten zijn.
Opnieuw gaat er bijna direct na het eerste fluitsignaal een zucht van opluchting door iedereen wie FeniXX nauw aan het hart ligt. Een inspeelpass wordt goed geïntercepteerd op het middenveld en met een subtiele aai tegen de bal wordt een speler van Liedekerke alleen op Jens afgestuurd. Deze enorme kans wordt meteen vakkundig de nek omgewrongen, mede dankzij Jens die zich breed maakt. FeniXX onmiddellijk gewaarschuwd. Even later stoot FeniXX op een vlijmscherpe aanval van Liedekerke. De aanval eindigt bij de linksvoor van Liedekerke die naar binnen kapt en al dan niet gehaakt wordt door Bjoke. Helaas voor de objectieve journalist in mij loopt Dorian net in beeld waardoor ik geen oordeel kan vellen. Rouwmomentje. Het lijkt wel of ik naar de WK-finale van 1966 wordt teruggeflitst. Hurst bracht Engeland hier in de verlenging controversieel op voorsprong. Via de lat maakt hij de 3-2, maar het is onduidelijk of de bal al dan niet over de lijn is geweest. Het was overigens een belangrijke beslissing, want Engeland werd wereldkampioen.
De scheidsrechter gesticuleert vandaag echter hevig dat er niks aan de hand was en ik heb het gevoel dat de aanvaller van Liedekerke ook heel graag naar de grond ging. Geen penalty dus en FeniXX opnieuw met de schrik vrij.
Halfweg de eerste helft FeniXX dan maar een keer. Giac krijgt de bal op de rand van de zestien, maar zijn schot wordt afgeblokt. Net voor rust krijgt FeniXX opnieuw een kans. Er wordt eerst nog heel voorzichtig hands geclaimd door de bank van FeniXX, waarna Dorian de bal op de vuisten van de keeper trapt. 0-0 is (opnieuw) de ruststand.
De tweede helft dan maar. FeniXX voert meteen de druk op. Na enkele minuten krijgen ze een vrije trap. Dorian plaatst de bal in het kader, de doelman pakt (al moest hij wel eventjes nadenken of hij ging klemmen of de bal wegduwen, waardoor het een slow motion-wegduw werd).
Na deze kans kabbelt de wedstrijd maar wat voort. Naar mijn gevoel is het werkelijk niet om aan te gluren. Het vooruitzicht om accuzuur in je ogen te gieten lijkt aangenamer. Er worden nog wat halve kansjes genoteerd door de VEO-camera, maar meer dan afgeblokte schoten of mislukte voorzetten levert dat eigenlijk niet op. Tien minuten voor het einde krijgt Liedekerke wel nog een kans, een voorzet wordt aan de tweede paal overgekopt. Niet heel bijzonder, tenzij je de voorzet in rekening neemt. Een heerlijke parel was dat. Na een goeie voorzet wordt de bal Modric-gewijs met buitenkant rechts voorgezet. Deze speler heeft groot gelijk moest hij nooit zijn linker gebruiken, aangezien hij dit echt magistraal doet.
Eventjes later krijgt Liedekerke opnieuw een reuzekans. Vanop rechts wordt hun spits diep gestuurd, hij trapt de bal voorlangs.
De wedstrijd lijkt op een 0-0 te gaan eindigen, tot Liedekerke in de laatste minuut nog eens de bal voor de goal zwiert. De bal waait tot aan de tweede paal, waar Paelinck moederziel alleen staat en de 1-0 alsnog binnenkomt. Een zure dekkingsfout, want het kost FeniXX een punt.
Zo blijft FeniXX achter met een magere 2 op 12 na nieuwjaar. Het doet ons terugdenken aan de 1 op 12 die FeniXX vorig jaar pakte in februari-maart, en dat stemt me niet onmiddellijk gelukkig. Er is nog steeds niets gebeurd, maar FeniXX moet zich nu wel echt dringend herpakken. Dat zal volgende week dienen te gebeuren tegen het wispelturige Kraainem.