De Grimbergse derby tussen VK Veldkanteva's en Fenixx BeigHum:
Een zwaar bevochten heenwedstrijd die we toch hebben kunnen winnen in de modderpoel aan de Verbrande Brug.
Afgelopen vrijdag stonden onze dames aan de start voor de terugwedstrijd.
De coach vraagt zijn speelsters om zeker op tijd te zijn voor de opwarming. De kapitein (Laura Van Roy) stuurt de dames aan. De spanning is voelbaar. Ballen vliegen over de omheining, stress, onzekerheid, wilskracht. De scheidsrechter geeft aan om te starten met de wedstrijd. Onze ninjakeert weerklinkt. Klaar voor de aftrap!

Onmiddellijk komt de tegenstander druk uitoefenen. 10 minuten staan we wat onwennig te spelen. Dan beginnen we de bovenhand te krijgen. We worden zeer gevaarlijk en dwingen de tegenstander tot verdedigen. Hun verdediging staat op punt. De vele supporters voor de Veldkanteva's maken veel lawaai. Onze laatste pas komt er niet uit. Vaak net te zacht waardoor een verdediger er met een voetje tussen zit. Plots komt er een counter die we kunnen afwenden. De Veldkanteva's komen niet korter en plots... een schot uit de tweede lijn. Vanaf 5 meter buiten de grote baklijn, als een vallend blad net onder de deklat. Onmogelijk te pakken voor onze doelvrouw. Onze speelsters zijn verbaasd. Wij waren eigenlijk de baas op het veld?

De coach grijpt in. Met zicht op de tweede helft doet hij een snelle wissel. We nemen de touwtjes terug in handen. Onze dames laten de hoofden niet hangen. Het spel is intens en er zijn harde duels. Maar goalen vallen er niet.

De ref fluit voor de ruststand. De coach beslist om een nieuwe tactiek toe te passen: 2 spitsen en in totaal 4 wissels. 'Onze bank' is gretig om in te vallen.

Krachtig beginnen de dames aan de tweede helft. We vallen veel aan maar het dam van de Veldkanteva's breekt niet. Ook de enkele pogingen van hen worden vlot tegengehouden door onze doelvrouw. De coach beslist om terug naar 1 spits te gaan en het middenveld te versterken. Plots opnieuw een schot uit de tweede lijn: 0-2. Auw. Opnieuw verbaasde blikken. De wedstrijd leek onder controle, er was evenwicht en er waren geen grote dreigingen maar de tussenstand zegt iets anders.

De wedstrijd is nog niet afgelopen! 6 brandende minuten van onze dames. Een uitbraak op de flank. Kracht en snelheid van onze kapitein. Vol vertrouwen kiest ze eens niet voor de voorzet maar drukt ze af met links: 1-2, eindelijk! De adrenaline stroomt door de aderen. De honger groeit. Bij de aftrap nemen we meteen over. We vallen aan en de bal gaat in de lucht. 2 minuten na de aansluitingstreffer volgt een klasseflits van buiten de 16 meter. Charlotte 'Charlie' De Groote neemt de bal met de mindere voet op de volley: 2-2. Onze dames ruiken bloed. Nog eens twee minuten later valt ook de 3-2, alweer Charlie!
Euforie bij onze ploeg. Op 5 minuten tijd gaan we van 0-2 naar 3-2.
Nu is het kwestie van deze stand aan te houden. Maar het mag niet baten, een scherpe counter van de Veldkanteva's zorgt voor een gelijkstand: 3-3. Dit komt even aan maar de mindset blijft goed. De duels worden harder, kansen komen er langs beide kanten. Er worden mooie reddingen gedaan door beide doelvrouwen. De vermoeidheid slaat toe bij beide teams. De afwerking ontbreekt.
Het laatste fluitsignaal weerklinkt. Een gelijkspel lijkt voor beide partijen aanvaardbaar.

Één ding staat vast: de derde time hebben onze dames nog nooit verloren.